Recreatieve fietsers en wandelaars maken in de natuur nogal eens gemeenschappelijk gebruik van niet al te brede paden. En bij het passeren gedraagt de Nederlandse fietser zich nogal eens stug en bot.
Dit in schrille tegenstelling tot menig Duitse fietser; hij weet van afremmen of zijn gelegenheid van passeren af te wachten. En niet zelden hoort een wandelaar dan ook nog een beleefd "Danke schön" nadien.
Ik zou graag zien dat een medewerker van de Fietsersbond na enige weken ervaring opdoen in Duitsland hier een artikel over kan produceren.