Helaas is dat mooie theorie van hoe het zou moeten zijn maar juist bij klimaatwetenschap is het activisme binnengedrongen. Feiten zijn bijvoorbeeld historische temperatuurreeksen die ongemoeid zouden moeten blijven. Ons eigen KNMI heeft echter die historische reeksen “gehomogeniseerd” om daarmee het verleden kouder en het heden warmer te maken. Weg wetenschap.
De CAGW-hypothese (catastrofale opwarming van de aarde als gevolg van menselijke CO2-uistoot) is niet eens wetenschappelijk bewezen, het is slechts een onbewezen theorie die drijft op het feit dat CO2 een broeikasgas is en de aanname dat menselijke CO2-uitstoot dramatisch bijdraagt aan de opwarming van de aarde. Dat laatste is dus niet bewezen, belangrijker zelfs: deze theorie is door de feitelijke temperatuurontwikkeling al gefalcificeerd. De theorie is gebaseerd op zogenaamde klimaatgevoeligheid, uitgedrukt in graden temperatuurstijging bij verdubbeling van het CO2-gehalte. Ofwel bij een gelijkmatige stijging van het CO2-gehalte in lucht zou de temperatuur evenredig moeten stijgen. En dat gebeurt dus niet.
Wel in de jaren '70-'90 toen de temperatuurstijging ongeveer gelijk tred hield met de CO2-toename. Op basis van die jaren is de theorie ontwikkeld. Maar daarna is het CO2-gehalte onverminderd blijven doorstijgen met dezelfde snelheid terwijl de temperatuur opeens uit de pas begon te lopen. Blijkbaar is CO2 niet de enige factor die van invloed is op het klimaat. Dat is uiteraard logisch maar de CAGW-hypothese voorziet daarin niet.
De invloed van de politiek op de wetenschap loopt vooral via het beschikbaar stellen van onderzoeksgelden door de overheid. Als je onderzoek wilt doen naar de invloed van de zon op het klimaat en daarvoor geen middelen beschikbaar krijgt dan wordt het bijzonder moeilijk om zo’n onderzoek van de grond te krijgen. Doe je echter een onderzoek naar de invloed van CO2 op het klimaat en je krijgt daarvoor wel de nodige middelen dan is gemakkelijk om te zien dat politiek gewenste uitslagen geproduceerd zullen worden. Een onderzoeksinstelling die echt onafhankelijk rapporteert loopt het risico uitgesloten te worden van vervolgonderzoeken of überhaupt nieuwe opdrachten te krijgen.
In mijn beroepspraktijk zie ik dat een beperkt aantal onderzoeksinstellingen vrijwel alle overheidsopdrachten toegewezen krijgen omdat zij politiek gewenste uitslagen produceert. Daarbij maken ze gebruik van rekenmodellen die niet vrijgegeven worden zodat de uitslagen niet gecontroleerd kunnen worden (weg wetenschap). Een bekend voorbeeld hiervan is het onderzoek van het PBL naar de ontwikkeling van biodiversiteit in Nederland waarbij een onderzoeksjournalist via WOB-procedures de rekenmethode alsnog in handen kon krijgen en daarna kon aantonen dat er onzin verkocht werd. Ook recent is aangetoond dat de PBL het niet zo nauw neemt met onder andere de berekening van onze energierekening…
In mijn vakgebied (bouw) heb ik te maken met regelgeving rondom energiezuinigheid en ook spelen enkele onderzoeksinstellingen (oa CE Delft en Nieman) een dubieuze rol in het produceren van politiek correcte publicaties die resulteren in verkeerde investeringen (te weinig isolatie en te veel installaties). Dit heeft in enkele grote projecten tot enorme debacles geleid zoals in woonwijk De Teuge in Zutphen waar alle warmtepompen uiteindelijk vervangen moesten worden door gasketels, want niet warm te krijgen… of Vathorst in Amersfoort waar ondermaatse balansventilatie werd toegepast om te compenseren voor gebrekkige isolatie. Het mocht niks extra kosten en dat gebeurde uiteindelijk toch… in beide gevallen omdat gebruik gemaakt werd van een ongeschikt rekenmodel (EPC-model) dat door de overheid vereist wordt. In omringende landen wordt het PHPP-model gebruikt waarin juist het tegenovergestelde gebeurt: veel goedkope isolatie en weinig dure installaties. Maar aan installaties kan meer geld verdiend worden!
Het is maar een praktijkvoorbeeld hoe de politiek invloed heeft op de wetenschap en hoe dit terugslaat op de maatschappij. Dat de wetenschap zich bij de feiten zou moeten houden is prachtig streven waar in de praktijk weinig tot niets van terecht komt helaas.
Voor meer uitleg over de aangepaste temperatuurreeksen een gesprek met Marcel Crok die de homogenisatie wel eens nader wilde bestuderen… Café Weltschmerz met Marcel Crok