Oorspronkelijk gepubliceerd op: https://www.fietsersbond.nl/nieuws/hoe-houden-we-het-prettig-en-veilig/
Wielrenners, kom met suggesties en ideeën! Deze zomer kreeg de Fietsersbond telefoontjes van fietsers die vertelden over aanvaringen met wielrenners. Sommigen barstten in tranen uit en vertelden dat ze zich zo geïntimideerd voelden dat ze niet meer durfden te fietsen. Deze telefoontjes staan niet op zichzelf. De hele zomer zijn er berichten over conflicten tussen…
Hier ga ik wat over roepen!
Ik woon in Hengelo in Twente. Toch wel één van de mooiste streken van Nederland en voor ons fietsers is het ook geweldig. Bossen, heuveltjes, ruimte. Er zijn hier ook wielerverenigingen. De leden zijn in het algemeen in kleine groepjes onderweg en geven elkaar en anderen de ruimte.
Je ziet eigenlijk bijna nooit groepjes van meer dan 6 man/vrouw. Dat gaat uitstekend!
Ik denk dat we het hier over losstaande incidenten hebben. Appers in het verkeer veroorzaken veel meer problemen net als scooters/brommers.
En iemand moet me nog uitleggen hoe het komt dat Nederlanders vrijwel altijd beweren het belletje niet te horen terwijl Duitsers, Denen en Polen al 50 meter in het voren ruimte maken. Daar loopt het dan vaak ook nog uit op een gezellig gesprek op het terras.
Hier niet, hier komt meteen een hoop gebrul in de trant van: “Réésfietse! Magteniet! Magteniet!”
En dat van een paar ouwe dakken op electrische fietsen,
Tsja. Ik rijd vaak hard maar het moet wel gezellig bliven. Ik fiets dus bij voorkeur in Duitsland of op de zeer vroege zaterdagmorgen, of bij “rotweer” 
2 likes
Eigenlijk een vergelijkbaar verhaal uit de Betuwe, nauwelijks last van over het algemeen kleine groepjes (2-4) maar nog meer alleen-racefietsers. Ik heb de indruk dat het “probleem” vooral in Holland speelt, veel mensen dicht op elkaar, korte lontjes en doorgaans minder empathie.
Daarmee wil ik niet zeggen dat racefietsgroepen geen problemen veroorzaken maar naarmate het drukker is op de weg is de kans op conflicten ook veel groter. Ik nodig de wielrengroepen uit Holland graag uit voor een dagje toeren door het rivierenland, over de dijken, maar ook over de Utrechtse heuvelrug, de Veluwe, de Millingerwaard, de Ooijpolder. Hier is nog veel ruimte en de mensen zijn een stuk gemoedelijker dan in Holland. Laat je attitude wel thuis aub.
Fietsers zijn niet het probleem voor andere fietsers. Automobilisten en brom/snorfietsers zijn dat wel.
Groepen ‘wielrenners’ kom ik weinig tegen. Meestal zijn ze alleen of met zijn tweeën en nooit een probleem. Door de bank genomen kunnen ze goed sturen en letten ze veel beter op dan de gemiddelde verkeersdeelnemer. Zo heb ik er nog nooit één gezien met een mobiele telefoon in zijn hand 
Het is wel erg druk op de fietspaden met brom/snorfietsers, scholieren (2x daags) en senioren, al dan niet elektrisch ondersteund. Drie naast elkaar, breeduit slingerend over de weg, telefoon in de hand, beperkte voertuigbeheersing en nauwelijks verkeersinzicht. Bellen? Heeft geen zin, de meesten lijken doof of hardhorend.
Schelden? Wauw, bejaarden kunnen er wat van. Brom- en snorfietsen tenslotte, trekken zich niets aan van de maximumsnelheden, rijden meestal links, fietsers inhalend en daarbij verwachtend dat tegenliggers voor ze in de berm duiken.
Opletten in het verkeer, meer rekening houden met elkaar? Prima, ik ben voor, maar dat moet voor iedereen gelden.
1 like
Een enkele wielrenner(sgroepje) is ronduit asociaal, maar de meesten houden gepaste afstand en snelheid. Ikzelf mijd de drukke momenten, liever 's ochtends fiets of rond avondetenstijd en bij wat minder weer (liever wel droog 
).
Het lijkt inderdaad alsof sommige mensen helemaal geen racefietsen believen. Als je als toerfietser op zaterdag in de duinen bij Wassenaar rijdt, weet je toch dat er racefietsen zullen zijn? Beetje rekening met elkaar houden (ga ook eens even aan de kant voor die racefietser die jou niet afsnijdt), van allebei de kanten, en het probleem is er praktisch niet meer.
1 like
Ik fiets zowel sportief (alleen), als forens (ook doorfietsen) en recreatief met mijn gezin en bezie dit ‘probleem’ van meerdere kanten.
Laten we voorop stellen dat veel fietspaden in Nederland domweg niet voldoen aan de gebruiksintensiteit en het grote snelheidsverschil tussen fietsers onderling wat soms zelfs groter is dan tussen snelle fietsers en gemotoriseerd verkeer.
Wat mij betreft zouden smalle en/of drukke fietspaden langs niet al te drukke wegen moeten worden afgewaardeerd tot onverplicht fietspad (en dit ook voldoende duidelijk maken richting gemotoriseerd verkeer) in combinatie met een snelheidsbeperking van 40km/h voor gemotoriseerd verkeer.
Voor wat betreft tips aan fietsers zelf (geldt ook voor groepen wielrenners), als er niet voldoende ruimte is, fiets dan niet naast elkaar, dat scheelt jezelf en de ander een hoop stress en ergenis. En als je een fietsbel hoort, ga niet eerst kijken, maar schik gewoon wat in.
Misschien hangt het van de regio af? Ik kom heel vaak groepen wielrenners tegen hier in Flevoland, en ze gedragen zich over het algemeen bijzonder netjes. Een groep heeft kennelijk altijd een leider, die de waarschuwingen naar achteren doorgeeft. Ze gaan altijd netjes aan de kant, en ik wordt ook meestal gegroet.
1 like
Ik wel en die ging zonder signalen (op- of omkijken, hand uitsteken) linksaf… Ik ben bedacht op dergelijk gedrag dat bij alle fietsers gezien wordt, zodat het allemaal zonder brokken verliep.
De diverse reacties bevestigen het beeld dat er relatief weinig last is van wielrenners. Zoals eerder gezegd is Nederland extreem dicht bevolkt waardoor de kans groot is dat je regelmatig last hebt van anderen op je pad, of dat nu fietsers zijn, scooters of auto’s.
De vraag is daarmee niet of er sprake is van overlast maar hoe je er mee omgaat. Zo kun je je heel druk maken om “wangedrag” van anderen of je haalt je schouders op en vervolgt je weg zonder confrontatie. Zolang er schade of letsel is zou ik voor het laatste kiezen. Er zijn immers al genoeg Karen’s in de wereld…
Ik vind jouw opmerking dan ook terecht dat iedereen verkeersfouten maakt maar je kunt er NIET op rekenen dat iedereen rekening gaat houden met elkaar… Veel beter is het om rekening te houden dat dit niet gebeurt en daarmee ligt de bal bij jezelf! Jij bepaalt of je rekening houdt met een ander, ongeacht of dat wederkerig is.
Hoe houden we het prettig en veilig? Vooral door het zelf prettig en veilig te houden !
Vandaag heb ik een fietstocht gemaakt in Zuid-Limburg met af en toe zeer smalle fietspaden (50-60cm) zodat passeren van tegenliggers vrijwel onmogelijk is zonder af te stappen. Gelukkig waren er plaatselijk verbredingen van het pad en die lagen toevallig aan onze kant. En dat betekende regelmatig even wachten op fietsers-in-aantocht. Maar zonder uitzondering werden we bedankt door de tegenliggers. 
1 like
9 maanden per jaar kun je als langeafstandfietser redelijk uit de wielen in Nederland. Alleen in de 3 zomermaanden wordt het erg druk op de fietspaden. Mijn lange fietstochten plan ik dan ook zoveel mogelijk door autoluwe polderwegen zonder fietsvoorzieningen. Maar fietspaden helemaal vermijden is niet mogelijk.
Door ervaring heb ik daar een algoritme voor ontwikkeld: snelheid aanpassen uiteraard, afstand houden, inhalen pas als er ruimte is en er geen tegenliggers zijn en buitengewoon alert zijn op het gedrag van de minder ervarenen. Aan iemand’s houding kun je vaak al aflezen wat het plan is: stoppen, afslaan of toch die haaientanden op de weg negeren. Daarop anticiperen voorkomt inderdaad al heel veel ergernis.
Dat neemt niet weg dat ook al denk je overal op te anticiperen je toch wel eens voor verrassingen komt te staan. Mijn laatste opmerking had er vooral mee te maken dat het niet past om naar één ‘groep’ te wijzen als veroorzaker van problemen. Dat is niet erg constructief. Verkeersveiligheid is ieders verantwoordelijkheid.
2 likes
Een eeuwige bron van frustratie vormt het natuurlijke snelheidsverschil. Als je op de snelweg ingehaald wordt door een semi Formule-1 auto die meer dan 2x zo hard rijdt, ook al houdt die zich verder keurig aan de regels, wekt dat ook frustratie en agressie. Vooral als je zelf helemaal niet zo keurig rechts houdt en nooit omkijkt en daardoor extra schrikt. De fietspaden zijn gewoon te smal. Oplossing: als race- of snelle stadsfietser kies ik er vaak voor om op de rijweg te rijden i.p.v. het smalle en drukke fietspad te nemen, vooral in de stad, maar officieel mag dat ook weer niet.
Dit suggereert bij voorbaat al dat het probleem bij de wielrenner vandaan komt. Het is niet constructief om fietsers zo in groepen te verdelen, zonder naar het gedrag van fietsers te kijken. Ook zwakkere verkeersdeelnemers kunnen voor gevaarlijke verkeerssituaties zorgen. Bijvoorbeeld omdat mensen met andere zaken bezig zijn dan het verkeer. Dus bekijk beide kanten.
Volgens mij is het grootste probleem het verschil in snelheid tussen fietsers, gecombineerd met de beperkte ruimte die je op veel fietspaden hebt. Daarom mijd ik op de racefiets fietspaden zoveel mogelijk. En als ik er toch overheen moet pas ik mijn snelheid aan. Omdat ik uit ervaring weet dat daar de risico’s het grootst zijn.
Fietspaden lenen zich niet voor hoge snelheden. Daarvoor is het simpelweg te druk. Toch mag ik er legaal 40 km/u rijden. Dat wringt. Haal de snelheid eruit door voor het fietspad een maximum af te spreken. Een partij als de ANWB gaat daar al voor. Kijk niet langer naar soorten vervoermiddelen (waarom mag een Speed Pedelec niet langzaam over een fietspad rijden, waarom rijdt de gemiddelde scooter meer dan 35 km/u over een fietspad?), maar reserveer het fietspad exclusief voor iedereen die niet boven een bepaalde snelheid komt. Zo kan dan de Speed Pedelec ook eens op adem komen als hij even geen zin heeft om op maximaal vermogen de auto’s te moeten bijhouden.
3 likes
Dat is zeker een goed voorbeeld hoe we het prettig en veilig kunnen houden voor speed pedelecs. De meeste speed pedelecs met middenmotor halen de 45 km/u niet eens maar hooguit 38-40 km/u en dan met volle input van de fietser. Tussen de auto’s rijden op 50 km/u-wegen is niet te doen voor langere afstanden, met wind tegen of heuvel op. En dan zijn er nog de automobilisten die je het licht in de ogen niet gunnen omdat je op hun rijbaan rijdt… je letterlijk willen doodrijden. Nu zou ik daar niet zoveel moeite mee hebben als dat gevaarlijke gedrag een uitzondering is maar het is eerder regel dat er geclaxonneerd wordt, gescholden, gemiddelvingerd, te krap ingehaald (over doorgetrokken streep), gesneden en/of gebraketest…
Gelukkig is dat alleen binnen de bebouwde kom en de speed pedelec wordt vooral gebruikt voor afstanden tussen steden. Het is geen enkel probleem om die relatief kleine stukjes in de stad het fietspad te pakken en dan de snelheid aan te passen aan de drukte op het fietspad. Net zo goed rij ik in de stad op de rijbaan als het daar rustig is en op het fietspad druk.
2 likes
Snap jullie reacties heel goed, het probleem speelt zich over het algemeen af in de zuidelijke provincies. Vooral wij hier in Zeeuws Vlaanderen krijgen met grote groepen trimfietsers uit Vlaanderen te maken. Zelf fietsen wij in heel NL en heb nog nooit ergens anders zulke groepen gezien idd. Bij ons is het elke woensdag en zeker in de weekenden raak. Vooral op zondagochtend. Want men moet 's middags naar de wedstrijden op tv kijken. Maar ook de zaterdagen zitten onze polders vol met groepen. Ze nemen het idd niet altijd zo nauw met de snelheid en rijdt men op de hoofdwegen ipv op de fietspaden, want die zijn te smal. Onze eigen tourclubs beperken het tot max 15 mensen en fietsen over het algemeen over een aantal uitgezette routes in de polder zonder fietspaden. Het probleem met hoge snelheden en kort achter elkaar rijden komt wel eens voor en dan is de reactie bij een obstakel waar wijk je uit en is men alert om te reageren. Ik vind dat groepen zich moeten aanpassen als ze door een dorp rijden en dit zo veel mogelijk moeten vermijden. Niet waar mensen verblijven, kinderen spelen enzz
Tsja een hardnekkig probleem met tal van oorzaken. Ik rijd zelf ook op een racefiets en ben ook verschillende keren ten val gekomen. Geloof het of niet maar telkens door de schuld van een andere weggebruiker. Ook ik erger mij, en laat dat ook zeker horen, aan groepen wielrenners die denken prof te zijn en dat iedereen voor hun aan de kant moet. Ik schaam mij daarvoor en het zijn juist die personen die het verzieken voor al die andere wielrenners. Ja de fietspaden zijn veelal niet meer van deze tijd. Geef meer ruimte aan fietsers en minder aan auto’s. Vergeet niet dat wielrenners voor het merendeel goede piloten zijn en situaties goed kunnen inschatten. Daarentegen zit het fietspad tegenwoordig vol met appende fietsers, ouderen (ik ben zelf 61) die nu weer massaal zijn gaan fietsen op voor hun (te snelle) E-bikes. De oplossing? Heel lastig eerlijk gezegd. Maak waar mogelijk de fietspaden breder, sta waar mogelijk racefietsers toe op de rijbaan. Er is ook ooit iets bedacht met een groen ventieldopje voor “nette” fietsers maar dat ziet natuurlijk niemand. Misschien iets meer opvallends, een helm of kleding die zegt dat jij een “nette” fietser bent. Sinds dit jaar woon ik niet meer in de Randstad en geniet ik van de ruimte in het oosten van het land.
Ik wil hier graag een reactie opgeven. En niet zozeer om een bepaalde groep te beschermen of ze juist de schuld te geven over de discussies die ontstaan tussen de gebruikers van fietspaden onderling.
Ik maak zowel gebruik van een Koga Miyata Hybride fiets als van een Scott racefiets.
Daarnaast fiets ik al bijna 30 jaar met een fietshelm op, ongeacht op wat voor soort fiets ik zit. Doordat ik aardig wat kilometers op jaarbasis maak, valt het mij wel op, dat ik de laatste maanden op beide fietsen een hoop verbale bagger over mij heen krijg. Variërend van kan je niet bellen als je wil passeren tot andere scheldwoorden die ik hier niet zal herhalen, omdat
De meeste scheldpartijen vinden plaats door mensen die naast elkaar blijven fietsen, terwijl ik met mijn fietsbel ruimschoots op tijd aangeef dat ik graag wil passeren en er ook ruimte voor is. De vraag waarom ik niet gebeld heb, beantwoord ik niet eens meer, als ze zelf met een paar oordoppen of met de telefoon in de hand aan het fietsen zijn.
Verder groet en bedank ik alle fietsers die ik passeer, omdat we tenslotte met zijn allen gebruik willen maken van het fietspad.
Kort na de uitbraak van het coronavirus heb ik helaas ook meegemaakt, dat er een fietser die ik passeerde mij probeerde te slaan, omdat ik te dicht zou passeren. Op dat moment ben ik gestopt en heb ze aangesproken op hun gedrag omdat ik ook voor asociale klootzak en randdebiel werd uitgemaakt. Ik fietste op dat moment al enige tijd solo achter ze op mijn racefiets en had diverse keren gebeld en mondeling aangegeven dat ik ze graag wilde passeren. Maar daar hadden ze kennelijk geen zin in en ze gingen zelfs nog verder uit elkaar rijden op hun e-bikes toen ik ze uiteindelijk passeerde. Ik heb de personen in kwestie toen ook gevraagd of ze tot één huishouden behoorden, aangezien ze de 1,5 meter afstand totaal niet aanhielden. Verder heb ik ze ook gemeld, dat als de slaande armbeweging raak was geweest, dat ik dan de politie had laten komen omdat ze hun handen thuis dienen te houden.
Ik fiets door de weeks meestal alleen mijn rondes, maar vind persoonlijk dat op dit moment door de verschillende organisaties de toerrijders op een racefiets wel ongelofelijk vaak de schuld krijgen van de problemen op de fietspaden. Terwijl de meeste mensen die met een telefoon in de hand, append, muziek luisterend, nog steeds op een andere fiets zitten en duidelijk niet hun aandacht bij de rest van het verkeer hebben.
En binnen de mensen die op een racefiets zitten zitten altijd wel een paar rotte appels, maar reken daar alsjeblieft niet de hele groep op af.
3 likes
Ik heb hier nagenoeg geen last van aangezien ik meestal alleen of in een kleine groep rijd en fietserspaden mijd. Wat me wel opvalt is dat:
- fietspaden te smal zijn (ook de nieuwe), waarop naar hartelust geparkeerd kan worden,
- een bel (ik heb er een met een sterk signaal op geselecteerd) zelden gehoord wordt (oordoppen in),
- als er al een reactie is de fietser eerst achterom wil kijken of er echt wel iets aankomt (draait dan meestal verkeerd om, zodat de ruimte die er is om te passeren versmalt) (blijkbaar niet gewend dat er gebeld wordt),
- je met begrip en respect soepeler door het verkeer gaat.
Ik zou het aanmoedigen als:
- de ruimte voor fietsers en fietspaden toekomstproof worden gemaakt en ontworpen en er extra zwaar gehandhaaft wordt op parkeren op fietsoaden;
- gebruik van oordoppen, hoofdtelefoons etc. op de fiets wordt afgeschaft (scheelt ook weer gebruikers die niet op het verkeer letten omdat ze een andere playlist willen selcteren);
- voorlichting over hoe te reageren als er gebeld wordt door achterop komend verkeer; niet kijken, maar een hand opsteken ten teken dat je het gehoord hebt.
Dan nog een dingetje over wandelaars op mountainbike paden. Zouden wandelaars ook geïnformeerd kunnen worden over de mogelijke aanwezigheid van mountainbike paden in het gebied en hoe de markering van die paden eruit ziet?
2 likes
Goed dat jullie de wielrenners ook om tips vragen. Ik zit in Overijssel op de racefiets, maar door corona kijk ik wel uit om met mooi weer op zaterdagmiddag een ritje te maken: veel te gevaarlijk. Zat onlangs weer op de fiets een tweet te verzinnen, iets over 80-plussers die met 3 of 4 paren achter elkaar fietsen, mijn bel niet horen (zie boven) en helaas ook die mooie achteruitkijkspiegels niet gebruiken en dan tegen mij gaan schreeuwen.
Veel ‘gewone’ fietsers missen de opvoeding die veel wielrenners bij hun club of anderszins in een peloton krijgen. Als ik thuiskom, vertel ik vaak hoeveel ‘aanslagen’ ik dit keer overleefd heb. Dat kan zijn van een tractor die de haaientanden liever niet ziet, tot een racefietser die zomaar op een druk fietspad omdraait, of mensen die stoppen op het pad i.p.v. ernaast.
Onlangs ook weer naar me geschreeuwd toen ik, van de dijk afrijdend, al vast in de remmen ging voor een familie die verspreid over 20 m fietspad, in een bocht, met kleine kinderen, het pad blokkeerden. Die mensen hebben geen idee hoe gevaarlijk ze bezig zijn!
Mijn tip, behalve het voor de hand liggende ‘allemaal rekening houden met elkaar’ en dus ook eens de schuld bij jezelf zoeken: bewustwording. Fiets idd op drukke paden niet als vanzelfsprekend naast elkaar, let bij bellen altijd eerst op de schrikbeweging van de fietser voor je, steek je hand uit, stop die mobiel weg, ga van het pad af als je stil wilt staan en vooral: kijk om je heen, weet wat er speelt, precies als op de snelweg idd. Fietsongelukken kunnen net zo dodelijk zijn. Kijk achterom als je iets van plan bent, gooi niet zomaar je fiets voor een wielrenner die denkt net in te gaan halen. En schreeuw je kind geen angst voor wielrenners aan, waardoor ze schrikt en slingert, terwijl ze net zo mooi rechts aan 't houden was… En idd, bij inhalen bedank ik altijd!
1 like
Geef racefietsers de mogelijkheid om zelf te kiezen voor fietspad of rijbaan.
Wij fietsen op elektrische fietsen, met weinig ondersteuning en veel beenkracht ongeveer 17 km/uur. Als we het zat zijn en naar huis willen zetten we een hogere ondersteuning aan en zoeven we naar huis. Wat mij echt heel vaak gebeurt is dat de racefietsers geen bel hebben en gewoon, geruisloos, langs je zoeven. Elke keer schrik ik me rot. Waarom hebben ze geen bel? Bij de Action koop je die voor 50 cent ( https://www.action.com/nl-nl/p/techno-fietsbel-/ ). Inderdaad roep ik de racefietser dan wel eens lelijke woorden na. Als ze hadden gebeld, was ik echt wel op zij gegaan hoor! Ze moeten zich ook aanpassen en denken dat ze de enigen zijn! Kan de fietsersbond misschien eens van die fietsbelletjes uitdelen? Dat zou het allemaal een stuk veiliger maken!
Er zijn hier al veel goede dingen gezegd. Ik vind dat iedereen die fietst zich bewust moet zijn van dat hij/zij een verkeersdeelnemer is en dus rekening moet houden met andere verkeersdeelnemers. Het doel van je fietstocht, of dat nu sport of ontspanning is, is ondergeschikt aan de veiligheid van jezelf en anderen. Dit geld zowel voor snelle fietsers (wielrenners, speedpedelecs) als trage (ouderen, bakfietsen, mensen met kinderen). Kennis van de regels en de juiste houding zou veel helpen, wellicht dat een fietsrijbewijs hier een oplossing(1) kan zijn.
Ik ben naast woonwerk fietser ook wielrenner en lid van een fietsclub, waarmee ik in groepen tochten van 100+ km maak. Het maken van de route is vaak een heikel punt: je wilt lekker doorrijden over rustige wegen, maar niet iedereen weet die altijd te vinden, waardoor je soms op smalle fietspaden met tegenliggers terecht komt, een recept voor ongelukken. Een mogelijke oplossing (2) is het maken van ‘groepsroutes’ die smalle fietspaden en de bebouwde kom vermijden. Dit zou de FB samen met de NTFU en fietsverenigingen op kunnen pakken. Omdat de veel wielrenners met een navigatie apparaat rijden is additionele bebording niet nodig, een GPX-bestand volstaat. Zo zorg je dat snelle groepen en langzame fietsers elkaar minder in de weg zitten.
1 like