Rob Kints vroeg:
Wie heeft er ervaringen met OAD-fietsbussen? Komt je fiets in goede staat aan? Wat moet er allemaal verwijderd worden (lowriders-fietstassen, pedalen?).
Robert van Weperen:
Lowriders (voordragers) wel, pedalen niet. Ik moet zeggen dat de chauffeurs erg voorzichtig zijn. Ik ben tot de Loire/Frankrijk mee geweest 12 uren! Een lange rit, maar redelijk comfortabel en goedkoper dan andere middelen.
Frans Nieuwenhuis:
Alle drie reizen van mij met de Oad fietsbus kwam de fiets in goede staat aan (bestemmingen: Bolzano, Annecy en Hendaye). Lowriders moeten er geloof ik wel af (ik had ze niet), en soms moet het stuur gedraaid. Voor wat jezelf betreft. Vooral de slaapbussen vind ik,vooral op de langere reizen, een noodzakelijk kwaad (maar ik ben van een niet zo klein formaat :-)) Slapen deed ik niet veel. Helaas zijn er niet veel andere mogelijkheden om je ros ergens in Europa te krijgen.
Peter H.J. van der Kamp:
Ik ben in 1995 met de OAD-fietsbus naar de Languedoc gegaan, een rit van ca. 15 uur. Fiets kwam onbeschadigd aan. Ik hoefde er niets af te halen, alleen het stuur wordt een kwartslag gedraaid. De fietsen worden met elastiek geborgd en op plaatsen waar de fietsen elkaar dreigen te raken wordt schuimrubber gestopt.
H.P.A. Schouwenaars:
Eenmalige ervaring met een reis naar Bretagne. Wij, mijn vrouw en ik, hadden allebei lowriders gemonteerd. Ik van een al wat ouder (5 jaar) type, Blackburn, Mijn vrouw echter gloednieuw de lowriders die standaard afgemonteerd zijn op de Koga Myata ??? lady traveller. Die moesten eraf dus. Ik was heel verwonderd omdat mijn stuur op zich breder was in dwarsgeplaatste toestand dan haar lowriders. Maar er hielp geen lievemoederen aan; haar lowriders moesten eraf. Overigens beslist maar heel vriendelijk. Wat bleek, die nieuwe lowriders staan soms wat uit en dat soms is in combinatie met een bepaalde aanhangwagentype bij OAD net teveel. Het is dus niet altijd zo maar ik zou er wel op voorbereid zijn dat je het een en ander moet “verbouwen”. Op een mooie vakantie maar een detail neem ik aan.
Marc Zoutendijk:
Ik heb goede ervaringen met OAD cycletours naar veel bestemmingen. Je voordrager (ik neem aan dat je een lowrider hebt?) moet er inderdaad af omdat je fiets met het voorwiel in een rek wordt geplaatst (zoals in een fietsenstalling, maar dan rechtop) waar je voorwiel tussen twee smalle spijlen klem zit. Dat vastzetten wordt met schuimrubber en een paar snelbinders gedaan. Ruimte voor de voordrager is er dan inderdaad niet. Je stuur moet ook een kwartslag gedraaid worden, neem dus daarvoor in ieder geval een sleutel mee. Ik herinner me dat ik op de tochten die ik met OAD maakte, inderdaad mensen hun lowriders zag verwijderen. Als de bus niet al te vol is (de aanhangwagen met de fietsen bedoel ik), dan kunnen fietsen met lowriders meestal wel probleemloos mee. Het hangt vaak ook van de bereidwilligheid en de handigheid van de chauffeurs af. Je fiets is gratis verzekerd voor alle schade, behalve voor kras- en lakschade, en de enige keer dat er bij mij iets fout ging (spanband losgeschoten, voorvork flink geschuurd tussen twee stukken schuimrubber, flinke kale plek op de voorvork) was dat natuurlijk jammer :-(
J.P. Spreij:
In 1993 en 1996 heb ik deze bus naar Viborg genomen. (Vorig jaar ook met een OAD fietsbus naar Zweden geweest). Op beide routes naar Jutland rijden slaapbussen. Boek dus op tijd, want hiermee kunnen maximaal veertig personen mee. Die bepaling over voordragers (i.h.b. lowriders) staat weliswaar in de reisinformatie, maar ik heb nog nooit meegemaakt dat ze eraf moesten; ga er dus maar vanuit dat ze kunnen blijven zitten. Wel moeten de sturen een kwart slag worden gedraaid. Zorg ervoor dat je daarvoor gereedschap bij de hand hebt.
Dennis Waterman:
Afgelopen zomer toch echt voor de laatste keer met een OAD/Cycletours fietsbus gegaan. In Utrecht kreeg ik een chagrijnige chauffeur die er op stond dat mijn low-riders van mijn fiets moesten hoewel ik weet dat het probleemloos past aangezien ik hele smalle low-riders heb. Toen ik de man daarvan probeerde te overtuigen kwam zo'n dikzak van een chauffeur van de OAD bus die ernaast stond mij effe verrrot schelden. Dat liep dus uit op een schreeuwpartij waarna "mijn" chauffeur bereid was om mijn fiets met low-riders en al in de bus te hangen.
"Goh, het past makkelijk" was nog zijn reactie; dat had ik 'em al een kwartier geprobeerd aan zijn verstand te peuteren. Het bleek dat onze chauffeur net uit Polen terugkwam en ons nog naar Breda moest brengen voordat we de chauffeur kregen die ons naar Hendaye zou brengen. De man wilde duidelijk naar bed want hij reed als een beest en schold op alles wat wielen had en voor hem reed. De terugweg uit Perpignan was nog erger, behalve lowriders wilde ze ook dat iedereen bidonrekjes en fietscomputerhouders en zo eraf haalden, "omdat we anders weer gingen declareren als er ook maar een krasje op zat" en dat was slecht voor zijn naam of zo.
Niemand had zin om nog te gaan sleutelen, dus uiteindelijk mochten ze er toch zo in. "Maar", zo waarschuwde de chauffeur, "volgend jaar kom je er niet meer zo makkelijk vanaf want dan worden de regels aangescherpt."
Voor mij nooit meer OAD/Cycletours, dan liever het gehannes met een vliegtuig, of nog liever de AutoSlaapExpress van de NS....
Per autoped zou ik een tocht maken van Orange naar Narbonne en om Orange te bereiken nam ik de fietsbus vanaf Utrecht. Op een late nazomermiddag van september 2000 stuurde een oudere chaufeuse onze OAD-bus vaardig naar haar wisselplaats Eindhoven. Ik had voorin de bus plaatsgenomen en als man alleen trof ze eindelijk iemand met open oor voor haar ervaringen als chauffeuse tussen de chauffeurs. Ik gooide graag af en toe wat olie op het vuur om nog meer los te krijgen. Als er ook maar een fractie waar was van het verhaal beklaag ik iedereen in haar positie in de buschauffeursmachomaatschappij. Ik bleef nog neutraal. Eindhoven werd bereikt en ze werd afgelost door twee goedlachse chauffeurs, kennelijk geboren en getogen in de Holter omgeving.
De chauffeur zonder rijervaring mocht het eerste traject rijden. Hij trof het want het was flink druk in Eindhoven zodat hij zich kon uitleven. Fietsers en voetgangers werden schaterend en met wijzen op chauffeurs’ voorhoofd weggedrukt van oversteekplaatsen. De ervarener chauffeur vond het kennelijk normaal en gaf geen commentaar of durfde dat niet. Om te bewijzen hoe goed hij al kon rijden deed hij dat zo hard mogelijk, Limburg was nog te doen, maar toen de nacht was gevallen en Luik gepasseerd, werden alle remmen losgegooid: auto’s werden gesneden en de gebaren naar geschrokken autowegdelers werden obscener.
Zijn maat vond op en bepaald moment date en duit in het zakje van zijn kant niet kon uitblijven, dus de moppentrommel werd geopend. Die waren over het algemeen niet beter dan die van Pudding en Gisteren, maar tegen 22 uur schoot hem er een te binnen over een pispot. Hun huilende gelach ging over in soort gefluit, tussendoor werd niet vergeten af en toe een middelvinger naar een passant op te steken en voort joegen wij. Het werd tijd om mijn bed in te klimmen en ik sliep redelijk om af en toe wakker te schrikken van een gierende lachstuip van onze wakkere wagenvoerders.
Ik weet niet meer hoe laat in de aangebroken ochtend het was, maar toen ik wakker werd lagen ze net in een lachstuip over de……… pispot.
Maar die chauffeuse had gelijk dat was duidelijk.