Oorspronkelijk gepubliceerd op: https://www.fietsersbond.nl/nieuws/welke-route-kies-jij/
In ons ledenmagazine Vogelvrije Fietser en op Facebook vroegen we mensen: Fiets jij altijd dezelfde route naar het station, je werk of de supermarkt? We kregen veel reacties. Van iemand die zoveel mogelijk met de klok meefietst tot iemand die gek is op tunneltjes. Opvallend veel mensen kiezen op de heenweg naar hun werk een…
Conclusie: de gemiddelde fietser bestaat niet.
Je zal maar een belangenorganisatie, lokale overheid, wegontwerper of -beheerder zijn.
Ik heb bijna mededogen met ze.
Over drie zaken zijn ‘we’ het redelijk eens: autoluw, stoplichtluw en hindernissenluw.
Dat pleit toch voor een fietspadennetwerk totaal gescheiden en ver weg van het overige verkeer…
Utopie?
Ik fiets nooit dezelde route heen-en-terug (behalve toen ik een werkplek had met maar één voor de hand liggende route er naar toe. Ik let vooral op de wind. Bij tegenwind kies ik een beboomde/beschutte route, bij wind mee kies ik meer voor het open veld. Bij storm vermijd ik hoge gebouwen vanwege de valwinden. Asfalt is duidelijk een pré. Ik houd ook van afwisseling, dus niet de kortste route, maar verandering van fietsspijs. Ik mijd de intens treurige bedrijventerreinen. En tegenwoordig ook de routes waar veel maaltijdbezorgers scheuren: dat zorgt voor levensgevaarlijke toestanden op het fietspad.
Wat een luxe als je kan kiezen uit verschillende routes
Ik woon gevangen tussen snelwegen, spoorlijnen en waterwegen.
Om me van cel naar cel te kunnen bewegen ben ik aangewezen op schaars aanwezige oversteekpunten.
Ik woon naast een polder die zes meter lager ligt dan mijn huis.
Vanuit de polder naar huis kan ik kiezen tussen twee routes.
Een korte steile helling, en een lange flauwe helling.
De korte steile helling is niet conform CROW, maar heeft wel mijn voorkeur. Dan heb je het snel gehad.
Aan de lange flauwe helling lijkt geen einde te komen. Hoewel geheel conform CROW
1 like
Ik broed al een poosje op een reactie op deze zinsnede.
Bij mij roepen wegbeheerders alleen maar woede op, die ik nergens kan uiten.
Op eigen kracht kom ik niet tot een positieve insteek.
Het fenomeen omleidingsroutes is nog door niemand aangestipt.
De gele borden die ons bij wegopbrekingen een andere kant opsturen, worden steevast door mij genegeerd.
Omdat wegbeheerders niet eens een poging doen om een goede alternatieve route in te richten.
Er wordt een bord neergezet, en voor de rest moeten we het zelf maar uitzoeken.
Dan kan ik net zo goed vasthouden aan mijn oude vertrouwde route.
Maar je stipt precies aan wat ik bedoel. De gemiddelde fietser bestaat niet, daarvoor is de groep ‘fietsers’ te gemêleerd, en dus is het heel moeilijk om het voor het grootste deel van de fietsers goed te doen. In een ander draadje las ik dat de o zo gewenste brede fietspaden racefietsers weer uitnodigen om waaiers te vormen. Krijg je dat dan weer.
Er zal altijd iemand klagen of het ergens niet mee eens zijn.
Voor jou kunnen wegbeheerders en -ontwerpers het nooit goed doen.
Ik heb bij een wegopbreking meegemaakt dat een uitvoerder van de wegwerkzaamheden mij speciaal kwam vertellen hoe ik bij het volgende knooppunt kon komen.
1x heb ik, de gele omleiding braaf volgend, toch een hele leuke tocht gereden. Ik ben ook wel eens langs een drukke autoweg gestuurd. Dat dan ook wel weer.
Ik heb BIJNA mededogen 
Voorkeur is zo min mogelijk wachten en lekker door kunnen fietsen, dus in ieder geval zo min mogelijk verkeerslichten. Verder is het afhankelijk van de drukte op dat tijdstip, ik rijd liever iets om dan via een drukke weg of fietspad.
Meestal zijn wegomleidingen ook nog eens heel beroerd aangegeven, ook komt het geregeld voor dat de ene wegomleiding uitkomt op weer een nieuwe onderbreking.