Ik speel met een gedachte, en heb een vraag aan jullie.
Ik ben bijna 58 jaar oud, 1 meter 77 lang, en drie jaar geleden kampte ik met een fors overgewicht: 127 kg - schoon aan de haak.
Kort en goed: ik heb er het mes in laten zetten en ben inmiddels 41 kg lichter. Nog steeds te zwaar volgens de gangbare normen, maar de impact was behoorlijk: In plaats van hijgend het einde van de wijk te bereiken op de fiets is bewegen nu uiterst plezierig geworden - niet in het minst vanwege het feit dat ik een lichtlopende fiets heb.
Ik ben er van overtuigd dat de hazewindhonden onder ons onder de tafel rollen van het lachen om mijn “sportieve” prestaties - lees: ik weet nèt 25 km/u drie kwartier vol te houden op een sportieve stadsfiets met een alfine 8 naaf - maar desondanks dringt zich de volgende gedachte op:
Ik ken via mijn vrijwilligerswerk een sportieve vent van 72 jaar die elke woensdagochtend met zijn vrienden 90 km fietst op zijn racefiets. Mind you: in de winter - want in de zomer is het wekelijkse tochtje 140 km. Het is inderdaad een pezige vent met een lage BMI.
Volgens mij kan ik veel lol en winst boeken als ik op mijn huidige fiets meer inspannings ritjes ga doen: betere conditie en een hogere gemiddelde snelheid
Volgens mij is het zinloos om een tweedehands racefiets aan te schaffen in mijn situatie toch? Ergens had ik gelezen dat je met 100 Watt inspanning op een sportieve fiets 24 km/u fietst, en op een racefiets 26 km/u. Behalve dat dit marginaal is, lijkt zo’n fiets mij oncomfortabel en moet ik eerst aan andere knoppen draaien - te weten: verhoging van de conditie en verlaging van lichaamsgewicht. Of…is de funfactor van een racefiets dusdanig dat dit extra stimuleert?
De beloningsfactor is voor mij een belangrijke prikkel om te bewegen: Ik moet een doel hebben (een bestemming of een leuke prestatie) en het moet leuk zijn (een mooie omgeving, snelheid, plezier). Het klinkt gek, maar zo werkt het nu eenmaal bij mij.
De concrete vraag is: biedt het - gegeven de geschetste context - voordelen om een racefiets aan te schaffen. En met een racefiets bedoel ik zo’n geval met krom stuur, smallere banden, gewicht (gelet op de berijder) is minder van belang.
De tweede vraag die ik wil neerleggen is de volgende: gelet op mijn profiel en drijfveren: is een andere manier van fietsen wellicht een idee: ik zie wel eens gasten met een rotgang op een mountainbike achtig geval fietsen - die weet ik aardig bij te houden op de vlakke weg - maar zij kunnen prachtig op bospaadjes knallen. Dit is een heel brede vraag, maar ben benieuwd naar jullie ervaringen.
Of een fiets lichter is en mede daardoor sneller, betekent eigenlijk niets voor je conditie. Ook op een zwaardere fiets, zoals je huidige fiets, kun je aan je conditie werken. Een racefiets is gestroomlijnder en daardoor kun je meer kilometers afleggen in dezelfde tijd. Maar je hebt dan toch dezelfde arbeid geleverd. Voor de verbranding van koolhydraten en vetten is het effect gelijk. Een racefiets met veel versnellingen maakt het mogelijk om ook in bergachtig gebied (mooi landschap) de nodige arbeid te verrichten. Op een mountainbike is de intensiteit niet zo eenvoudig te reguleren als op een sportieve wegfiets.
Aansluitend op wat @tndmbkr zegt: bij lage intensiteit verbrandt je RELATIEF meer vet, maar bij hoge intensiteit verbrandt je ABSOLUUT meer vet.
Moraal van het verhaal: Doe niets. Prachtig, doet me denken aan wat een kennis tegen me zei toen ik aangaf dat mijn oude fiets zoveel zwaarder trapte dan de huidige: “Je moet het zo zien: je hebt op jouw oude fiets intensiever getraind”
Dank, ik zie mijn vermoedens al voor een groot deel bevestigd!
Ik ga even loeren naar jouw links. In hokjes denken duwt mij de kant op van dwangmatig gedrag - no way. Ik gebruik soms een Garmin horloge met ingebouwde hartslagmeter, zodat ik enigszins een indruk heb van de belasting, de verstookte energie, en de maximale hartslag die ik weet te halen.
Een racefiets of randonneur geeft je wel andere mogelijkheden. Door het racestuur verbeter je de stroomlijn en kun je makkelijk tegen de wind in rijden. De derailleur en het lagere gewicht voel je meteen tijdens optrekken en je hebt een beter verzet. Hierdoor kun je op een prettige manier langere tochten maken. Ik heb zelf tweede hands een batavus sprint gekocht met racestuur en spatborden voor 150 euro. Hiermee kun je vrij makkelijk 30 procent langere tochten maken daardoor krijgt het fietsen een andere dimensie.
Keerzijdes zijn er ook: minder comfortabel, knik in de nek, stoterige banden. Kortom niets voor niets.
Racefiets met klikpedalen gaat weer verder zowel in de portemonnee als voor wat betreft vereiste kleding. Dat wordt dan ook belangrijk. Reken rustig een euro of 500 voor kleding en een goede helm.
Als ik jou was zou ik het zeker een keer proberen!
Hmmm…dank. Ik denk dat ik niet ga voor “het veranderen om het veranderen”. Ik blijf op mijn huidige fiets knallen: 15,5 kilo gewicht, goddelijk comfortabele brede banden en onderhoudsarm dankzij versnellingsnaaf en riemaandrijving!