Ik lees dat er CROW richtlijnen zijn voor bochtstralen, hellingspercentages bij bruggen en viaducten etcetera. Daarnaast lees ik dat rechters wegbeheerders aansprakelijk stellen als fietsers vallen en er “grote” hobbels in het wegdek aanwezig zijn. Eén concreet voorbeeld was een bosfietspad met meerdere hobbels van > 5 centimeter.
Hobbels, wortels en verzakkingen van fietspaden komen regelmatig voor, ook op mijn wekelijkse route van Delft naar Boekel en vice versa. Stuitend is dat het naastgelegen asfalt van de hoofdrijbaan in vlakke staat verkeerd zonder gebreken. Bij verzakkingen overdwars met hoogteverschillen van 35 tot 40 millimeter vindt Rijkswaterstaat het wegdek nog van voldoende kwaliteit waar geen onderhoud nodig is, voor een bromfietspad waar ook brommobielen gebruik van moeten maken.
Zijn er richtlijnen of normen bekend bij welke oneffenheden de verschillende wegbeheerders (Rijkswaterstaat, Waterschappen, Provincies en Gemeentes) onderhoud (horen te) gaan plegen, aan verschillende soorten (brom)fietspaden?
Ik (h)erken je ergernis.
Nee, ik geen geen normen.
Er zijn meerdere rapporten geschreven over de omvang en oorzaak van eenzijdige ongevallen agv achterstallig onderhoud, slecht ontwerp van de weg, enz.
Maar ik heb nog nooit meegemaakt dat daar iets mee is gedaan door een overheid.
Ik weet wel dat je een schadeclaim kan indienen bij de wegbeheerder als je schade hebt agv een eenzijdig ongeval.
Nadat je je gebit hebt gebroken dus.
Het is belangrijk onderscheid te maken tussen ergernis over oneffenheden in het wegdek, en het gevaarsrisico.
In de vorm van over de kop slaan.
Of doordat je een onverwachte uitwijkmanouvre maakt om een put te ontwijken, en daardoor tegen een andere verkeersdeelnemer klapt.
Mijn ervaring met Rijkswaterstaat is dat een klacht via de officiele kanalen niets uithaalt.
Maar een informeel onderhoud met de hoofdingenieur tijdens een nieuwjaarsborrel oid wonderen kan doen.
[quote=“tndmbkr, post:2, topic:2653”]
Ik weet wel dat je een schadeclaim kan indienen bij de wegbeheerder als je schade hebt agv een eenzijdig ongeval.[/quote]
Gemeentes zijn verzekerd voor deze aansprakelijkheid en doen over het algemeen niet moeilijk. Bijvoorbeeld wanneer na asfaltering overtollig split in de vorm van hopen blijft liggen en jij er ook in komt te liggen…
Die nieuwjaarsborrel zal zeker van invloed zijn als het gaat om reparaties te versnellen, maar een officiële klacht naar een overheidsinstantie bij eventuele gevaarzetting is zeker zinvol om later, als het een keer mis zou gaan, munitie te hebben tegen het argument “Wij konden onmogelijk weten dat er een probleem was.” bij het indienen van een schadeclaim.
Ik zou het graag beamen, maar ik ben er niet zeker van.
Ambtenaren hebben tot taak om belangen tegen elkaar af te wegen.
Als ze jouw belang wel hebben meegewogen, en niet belangrijk genoeg vonden, heb je pech.
Ze zijn pas in hun taak te kort geschoten als ze jouw belang niet hebben meegewogen.
Die belangenafweging vind vwb onderhoud aan fietsinfrastructuur plaats in de begroting en fietsnota`s, en wordt bekrachtigd door een gemeenteraad ed.
Ik ken één gerechtelijke uitspraak waarin wordt geoordeeld dat een gemeente onrechtmatig heeft gehandeld omdat de gebreken aan de weg niet zijn aangepakt.
De zaak was aangespannen door de verzekeraar van de auto die een fietser heeft aangereden, en de schade op de gemeente wil verhalen. http://uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI:NL:HR:2014:831&keyword=deventer
De berm lag niet op gelijke hoogte als de weg, en er was ook nog eens een spleet tussen de weg en de bermverharding.
De betreffende weg is een klein asfaltweggetje in het buitengebied, en kan worden gekwalificeerd als een informele fietsroute die geen onderdeel uitmaakt van het officile fietsroutenetwerk.
De fietser moest een beweging maar links maken, en kwam onder een auto terecht.
De Hoge Raad oordeelde in april 2014 (we zijn dan inmiddels zeven jaar verder) dat de gemeente onrechtmatig had gehandeld door deze gebreken aan de weg niet aan te pakken.
Het verweer van de gemeente dat er onvoldoende financiele middelen beschikbaar waren, was in dit specifieke geval onvoldoende verweer, omdat herstel van de weg niet te omvangrijk had hoeven te zijn. Royal HaskoningDHV heeft onderzocht of er richtlijnen van toepassing zijn op de aansluiting van grasbetonstenen op de rijbaan. In richtlijnen die hier iets van zeggen, zoals de CROW met betrekking tot onderhoud of met betrekking tot de inrichting van de weg, is niet vastgesteld dat een richel van 3-5 cm tussen rijbaan en grasbetonstenen niet is toegestaan en gedicht zou moeten worden. Hoewel het in principe dus wel gevaarlijk is als een fietser in deze richel terechtkomt, bestaan er geen regels, die het bestaan van een zodanige richel verbieden en die een wegbeheerder opdragen zo’n richel te herstellen.
Maar nogmaals.
Deze rechtszaak is gevoerd nadat een noodlottig ongeval had plaatsgevonden.
De rechter heeft niet geoordeeld dat de gemeente preventief aan de slag moet met CROW normen.
Niet dat het probleem daarmee direct opgelost wordt maar soms/regelmatig kan de lokale fietsersbondafdeling wat betekenen en zichtbaar is altijd goed. Zo is in een buurgemeente ooit eens een oprit van een brug die verzakt was opgelost.
Wat mij op valt bij fietspaden naast wegen is dat wanneer de weg en het fietspad vernieuwd worden en er weer prima bij liggen het bij het fietspad nooit lang duurt voordat het opengebroken wordt voor het een of ander en gerepareerd moet worden. Dan is er natuurlijk nooit een wals beschikbaar en het dat deel van het fietspad weer afgezakt naar het niveau van een slecht tegelpad.
Bij de naastgelegen weg echter geen opbrekingen of reparaties; kabels worden de weg door geduwd.
Geen idee.
Iemand bekend of zulk soort normen bestaan voor autowegen?