Interessant om al deze reacties te lezen zeker omdat ik zelf ook al talloze keren in vergelijkbare situaties heb gezeten. Ik ben ook een fanatiek wielrenner ZONDER bel en niet te trots om toe te geven dat ik die simpelweg niet op mijn racefiets WIL hebben. Geluid is geluid en of dat nu afkomstig is van een bel of vanuit mijn stembanden is mij om het even. Ik vind het uiteraard wel belangrijk een zo veilig mogelijke situatie voor zowel mijzelf als mijn medeweggebruiker te creëren. Ik probeer mij in te leven het fietsverkeer dat ik tegenkom en naar mijn mening zo goed mogelijk te handelen, zoals ik dat ook graag anderen bij mij zou zien doen.
Toch moet ik als wielrenner zeggen dat ik vaak het gevoel heb dat je het als wielrenner eigenlijk niet snel goed kan doen. Rijden er twee mensen voor je, naast elkaar netjes op de rechter baan van het fietspad, en haal je ze op de vrije linker baan in (waar die volgens mij op dat moment ook voor bedoelt is) krijg je 9 van 10 keer te horen dat er gebeld dient te worden. Voor mij lijkt bellen in zoân geval onnodig en juist overbodig gezien de situatie. Zelfs al zouden de fietsers niet netjes aan de rechter kant rijden, maar zoals zo velen de volledige rechter en linker baan innemen, en ik genoodzaakt ben even te fluiten of anderzijds een geluid te maken dan vind ik het niet erg om even te wachten maar zelf dan krijg je vaak nog een woordje na. Ik begrijp dat het een lastige zaak is maar enerzijds wat meer geduld bij de wielrennen er wat meer besef van de medeweggebruikers bij de recreanten zal de situatie al een stuk beter maken.
Wat ik wel nog even kwijt wilde is dat ik soms zelfs fietsers (recreanten) tegenkom die mij tegemoet fietsen maar bijna achterstevoren op de fiets zitten te genieten van alles behalve van wat er op het fietspad gebeurd. Dat denk ik wel bij mezelf dat die personen zich toch echt moeten beseffen dat ook fietsers, welke snelheid je ook aanhoudt, ook gewoon gebruik maken van de openbare weg!
Ook erg opvallend was een duo dat mij op de fiets tegemoet kwam en waarbij de meneer het nodig vond mij tot het afnemen van mijn snelheid te wanen. Hier was echter totaal geen aanleiding voor aangezien wij ons op een breed, twee baans, fietspad begaven. Misschien heeft de beste man niet begrepen dat een racefiets, zoals ook al eerder zo mooi werd omschreven, gemaakt is voor snelheid.
Moraal van het verhaal, hou je alsjeblieft lekker bezig met jezelf maar heb respect voor je medeweggebruikers en wees in staat je in hun positie te verplaatsen.